KÖYLÜYLE ŞEYTAN

Vaktiyle akıllı, kurnaz bir köylücük varmış. Çevirdiği dolaplar, başardığı
işler üzerine çok şey anlatılır, ama onun şeytanı nasıl faka bastırdığını, eliyle
çevirdiğini anlatan öykü hepsinden güzeldir:
Günün birinde köylücük tarlasını sürmüş. Ortalık kararmaya başladığı
sırada evine dönmeye hazırlanırken, tarlasının ortasında yanan bir kömür
yığını görmüş. Şaşırarak oraya gitmiş. Ateşin üstünde küçük, kara bir şeytan
oturuyormuş. Köylü:
- Yoksa bir hazine üzerinde mi oturuyorsun? diye sormuş, Şeytan:
- Evet, demiş, ömründe gördüğün altınlardan, gümüşlerden daha çoğuyla
dolu bir hazinenin üstündeyim.
Küçük köylü:
- Bu hazine benim tarlamın üzerindedir. Öyleyse benimdir! demiş.
Şeytan:
- İki yıl tarlandan çıkan ürünün yarısını bana verirsen bunlar senindir!
demiş. Bende yeteri kadar para var ama ben yeryüzünün yemişlerinden
edinmek istiyorum.
Köylücük pazarlığı kabul etmiş:
- Bölüşmede kavga çıkmasın diye sözleşelim: Toprağın üstündekiler senin
olsun.
Altındakiler de benim... Tamam mı?
Bu öneri şeytanın hoşuna gitmiş. Fakat kurnaz köylücük şalgam ekmişmiş.
Hasat zamanı gelince şeytan çıkagelmiş; payını alıp götürmek istemiş. Fakat
sarı, soluk yapraklardan başka bir şey bulamamış. Köylücük ise keyifli
keyifli şalgamlarını topraktan çıkarmış.
Şeytan:
- Bu kez kârlı çıktın. Ama gelecek sefer böyle olmayacak. Toprağın
üstündekiler senin, altındakiler benim!.. demiş.
Köylücük:
- Ona da peki, demiş.
Fakat tohum atma zamanı gelince köylücük şalgam ekmemiş, buğday
ekmiş. Ürün ermiş.
Minik köylü tarlaya gitmiş. Olgun sapları orakla bir bir biçmiş. Şeytan
gelince yerde kısacık sap uçlarından başka bir şey bulamamış. Öfkeyle
kendini kayalık bir uçuruma fırlatmış. Küçük köylü:
- İşte, demiş, tilkileri böyle aldatmalı!
Sonra gitmiş, hazineyi alıp götürmüş.