Çok sevdiğim ve her defasında kendimden bir şeyler bulduğum o alıntıyı sizinle paylaşmak istiyorum. Belki sizlere de dokunur.

"O neden aldığımı bilmediğim saçma sapan renkli ojeyi,
kilo alınca giyerim deyip aldığım elbisemi,
dolapta gün yüzü görmeden bekleyen o kulpu kırık çok sevdiğim fincanı,
öylesine aldığım o rengi bana hiç yakışmayan çirkin ötesi ruju,
o hiç sevmediğim insanla çekilen sırf güzel çıkmışım diye silmediğim fotoğrafı,
hani çekmecenin en dibinde ben bunu kullanırım diye tuttuğum broşu (broş mu kaldı allasen), attım ben.
Oh, şöyle bir kendime geldim.

Sen de at.

Şimdi de belki'leri at. Hele ihtimalleri dök eteğinden gitsin.

Olacaktı, son anda dağlar denize paralel olduğu için olmadı. Kesin olurdu Çin'de bir kadın öylece hapşırıvermeseydi'leri de at. Olmamış işte.

Takılıp kaldığın o geceyi.
Düşünüp durduğun o günü.
Kanayıp durduğun o yaratılmışı, at.

Yanında olmayanların o aklında kalan görüntülerini,
seni hâlâ kırdıklarının farkına varamadıkları o olayları da at gitsin bu defa.

O hiç yapmadığın yüz maskesi tarifini,
gazeteden kesip sakladığın o diyet listesini,
içini oyan o son cümleyi at.

İçinde kalan ukdeyi at.

O azimle, inançla zamanı gelince yemeyi beklediğin intikam yemeğini de dök gitsin. Soğudu mu tadı olmaz bir kere.

Cevabı olmayan soruları unut. Kaçırdığın fırsatları,
yürümeyen ilişkileri,
ucuz aşk romanlarını bir de o yıllardır sakladığın Antalya'dan kalma şarap şişesini at.

Yolunu beklediğini,
yolunun tam ortasında bekleyenleri,
o bir türlü alamadığın tüvit ceketin hayalini,
arkandan konuşanları,
aldığın ilk mektubu hatta aldığın son mektubu,
hatıra defterini de at gitsin.

Çalışmayan o kol saati var ya kaldırıp at gitsin.
kaçan vapuru,
yersiz acıları,
zamansız hem yaş aldıran hem gözü yaşlandıran o konuşmaları at,
“O gün” var ya, işte tam o günü at gitsin.

Yastığının altında sakladıklarını, yorgandan önce üzerini örtenleri, o gelmeyecek gemi klişesini at.

Bak, şimdiden aydınlandı değil mi.
At gitsin. Kıymetli olan sensin."