Hayır.

Olamaz.

Sevgilim, sen de mi kızdın bana?

Niçin?

Bak

geldim,

çiçek de getirdim,

ama, ama...asla bir kötülük

yapmadım sana!

 

Solgun bir yüzle,

düştüm kaldım sendeleyerek.

Sokak döndü durdu çevremde.

Duydum kesik kesik fren seslerini.

Esiyor rüzgar

acıtıyordu yanaklarımı.

Bu denli kargaşa hiç olmamıştı.

 

Başkentin karmaşasında

baktım çevreme

çok sert bir yüzle.

Hüzünlü,

sanki ölüm döşeğindeydim.

Yüreğim de yitik bu arada.

 

Bir kötülük yapmıyorsun bana,

ama

ilgilenmiyorsun da benimle.

Artık

hüç umurunda değilim.

 

Aşk!

Sen vardın usumda hep.

Yeter!

Bitirin bu aptalca oyunu.

İsterseniz

eleştirin beni,

en görkemli

serseriyim ben.

 

Anımsar mısın?

Sırtındaki haçın altında iki büklümken

bir anlığına durdu İsa.

Onu izleyen kalabalık

bağırdı o anda gülerek:

'Yürüsene, aptal! ' dediler.

 

Doğru!

Acımasızsın.

En zorlu gününde

bağırırsın bir zavallıya.

Rahat vermez, kargışlarsın onu.

Ama biz hazırız zaten

buna.

 

Durumlar işte böyle!

 

Ant içerim ki dürüst olacağım,

bir kız verin bana.

Genç

güzel bir şey olsun.

Hiçbir kötülük etmeyeceğim,

yalnızca saflığını bozacağım onun

iğneleyici sözlerimle.

 

Göze göz! Dişe diş!

 

Hiç aralıksız

düşündüm binlerce kez öç almayı.

Korkutun

isterseniz beni.

Suçlu ortada zaten

değil mi?

 

Göze göz! Dişe diş!

 

Öldürün

gömün beni.

Kurtulurum oradan,

yaparım elimden geleni.

Ama

bir köpek gibi,

geleceğim arkanızdan sizin,

saldıracağım size hep!

 

Geceleyin birden uyanaksın.

Çünkü gürleyeceğim bet sesimle.

Hiç rahat yüzü de

vermiyorsun bana.

Kalmadı farkım

bir tutsaktan.

Ama güçlüyüm yine de ben!

 

Boynuzları tellere takılmış

bir geyik gibiyim.

Gözlerim kan çanağına dönmüş.

Bir zavallı da olsam

dikileceğim bütün gücümle

göstereceğim herkese yüzümü.

 

İnsan kaçamaz!

Pis,

pişman bir durumda.

Gerekirse yatar soğuk taşlarda.

Ben de çizeceğim bir dinsizin resmini

Çar'ın kapısına.

 

Kuruyun ırmaklar, dindiremesin Çar susuzluğunu.

Onu ilençleyin!

Güneş, ışığını harcama onun için boşuna!

Binlerce yoldaşım

dışlansın alanlarda!

Ve en sonunda geldiğinde o

çağların ötesinden

üşüyerek,

anlayacak son günlerini tükettiğini.

Haydutları, kıyıcıları

kurtaramayacak onu.

 

Gün doğuyor.

Açıldıkça açılıyor gökyüzü,

yutuyor geceyi

yavaş yavaş.

Pencereler ışıl ışıl

tavalar sımsıcak.

Dökülüyor güneş kentin üzerine.

 

Ey kutsal öç!

Önderlik et bana

çok güçlüsün

yaşıyorsun dizelerimde.

Benim bu yüreğim,

söyleyecek sana her şeyi

tıka basa dolu o.

 

Geleceğin insanları!

Nasılsınız?

Tanımalıyım sizi.

Buradayım,

bütün acılarımla.

Yaralarım sızlıyor...

Size bırakacağım her şeyimi

o mutlu ülkümü.

 

Vladimir Vladimiroviç Mayakovski

 

Friendz10