Ne tunç ne taş ne toprak ne de sonsuz denizler

Acıklı fâniliğe karşı koyamazlarken,

Nasıl bu kör öfkeyle güzellik cenge girer

Çabasında en fazla bir çiçek gücü varken?

Ah, nasıl göğüs gersin yazın tatlı rüzgârı

Azgın günler dört yandan üstüne yürüdükçe,

Bozguna uğrattıkça yenilmez kayaları,

Çelik kapılar bile: Zamanla çürüdükçe?

Ne korkunç bir düşünce: Ah, nerde saklı dursun

Çağların mücevheri çağların sandığından?

Bir zorlu el var mı ki bu koşuyu durdursun?

Güzellik yağmasını kim esirgesin ondan?

Yok hiçbiri, meğerki bu mucize sürsün de

Sevdiğim ışıldasın kara yazı üstünde.

William Shakespeare

Friendz10