Sesim pek güzel değildir, şarkı söylemekten de öyle profesyonelce anlamam. Kendimce şarkı söylerim ve kulaklık kulağımdayken gayet de iyi söyledim gibi gelir. Ama kazara kaydedeyim dersem hiç de beceremediğimi görürüm. Olsundu, yine de söylemekten vazgeçmem. Severim çünkü.

Kareoke yapmayı da bu yüzden çok severim. Şarkı söylerken hırslanırım. Hırsım söyleyebilmeye, başka hhiçbir şeye değil yani...

Sanki hem şarkı söylemeyi hem de kareoke yapmayı çok becerebiliyormuşum gibi bir de kareokede rap şarkı seçiyorum. (?)

Neyin inancı bu acaba?

Baya çabalıyorum ama olmuyor tabii, bir yerden sonra nefes falan yetmiyor.

Siz kareoke sever misiniz?