Bir zamanlar, kurak bir vadide yaşayan susamış bir karınca, serinletici bir suyun kenarına ulaşmış. Karınca, kana kana su içebilmek için suyun üstüne sarkan bir ota tırmanmış. Ancak, dengesini kaybedip suya düşmüş ve hızla akıntıya kapılmış. Çırpınıp dururken, kenardaki bir ağacın dalında dinlenen yaşlı ve bilge bir güvercin karıncayı görmüş.

Güvercin, karıncayı kurtarmaya karar vermiş. Ağır hareketleriyle yakındaki bir geniş yaprağı suya doğru iterek karıncanın önüne bırakmış. Karınca, yaprağın üzerine tırmanıp güvenli bir şekilde kıyıya ulaşmış ve güvercine teşekkür etmiş.

Bu sırada, gizlice etrafı gözleyen bir avcı, güvercini hedef almış. Yayını gerip nişan almış, çünkü güvercinin çok değerli olduğunu düşünüyormuş. Karınca, avcının niyetini fark etmiş ve hızla onun yanına gitmiş. Avcının çıplak ayağına çıkarak onu acı bir şekilde ısırmış.

Avcı acıyla irkilip ne olduğunu anlamaya çalışırken, nişan aldığı ok yanlış bir yöne fırlamış ve hedefine ulaşmamış. Güvercin bu tehlikeyi fark etmiş ve hemen kanatlanıp uçmuş ve gözden kaybolmuş.

Karınca ile güvercin bu olaydan sonra birbirlerine sıkı bir dost olmuşlar. Güvercin, karıncaya yardımlarından ötürü minnettar kalmış, karınca ise güvercinin zamanında yaptığı iyiliği unutmayarak her zaman onun yanında olmuş.