Daha önce kedim olduğundan bahsetmiştik hatırlarsanız. Kendisi dünya tatlısı bir tip, üç gün sonra da tam 8 yaşına giriyor. Annesinin yavru ceylanı kocaman oldu. Annesinin kuzusu diyorum bazen, sonra dönüp bakıyorum gerçekten kuzu kadar da oldu. Biraz şüşko olabilir kendisi ama bunu ona söylerseniz alınır. 

Her neyse başlıktaki konumuza dönecek olursak. Öncelikle aldığımdan beridir dışarı çıkmayan bir kedim var bunu belirtmek isterim. Zaten çok da korkak. Ben dışarı çıkarmak, gezdirmek için heves ediyorum ama ödü kopuyor benimkinin. En fazla bir üst kata veya bir alt kata kadar gidebiliyor. 

Camdan bakmayı, saatlerce balkondan dışarıyı izlemeye bayılır ama. Son bir kaç zamandır odamın pencerisini açmam konusunda miyavlayıp duruyor. Pencereyi açıyorum ama sineklik var tabii, o kapalı izliyordu. Aşağısı da yüksek değil, hoplayabileceği bir mesafede, orada yeşillikler var. Bazen başka kediler geçiyor. Benimkisi de oradan izlemeye bayılıyor. 

Dün krize girmiş gibi miyavlayıp duruyor, eliyle de baya baya teli aç diye gösteriyor. Dur bakalım dedim açsam ne yapacak? Açtım ve de dışarı çıktı. Pıt diye aşağı atladı, gitti oradaki yeşillikleri koklayıp yedi falan. Hoş. 

Tamam dedim arada dışarı çıkacak, orada takılıp gelecek benimkisi, tatlı. Bu sabah yine penceremi açıp gündelik işlere koşuştururken kedimin ne zamandır ortalıkta olmadığını ve sesinin çıkmadığını fark ettim. Odama gittim, bazen yalnız kalmak istediğinde dolabıma girip kıyafetlerimin üzerine yatar. Dolabıma bakayım dedim. 

Bir de ne göreyim?!

Benimkisi teli yırtıp dışarı çıkmış!

Kaçmış da denebilir.

TELİ YIRTMIŞ.

Çok korkup kızdığım içinde saatlerdir koltuğun altında saklanıyor, hala çıkmadı.