Kimsenin vazgeçilmez olmadığını fark ettiğin bir an var.

Yanında olmak isteyene dört kolla sarılıp, gitmek isteyene sorgusuz sualsiz kapıyı gösterdiğin andan bahsediyorum.

Orası öyle konforlu ki. Biliyorsun çünkü gitmek isteyeni zorla yanında tutamazsın. Biliyorsun, isteyen kalır.

Çünkü bir keresinde bir yerde okumuştum, diyordu ki:

"Gitmek isteyeni kırk düğüm halatla bağlasan, tutamazsın. Kalmak isteyene saç teli yeter."