Çocuklar üzerindeki bu etiketler beni biraz üzüyor.

“Erkek çocuklar anneye, kız çocukları babalarına düşkündür. Hele kız çocukları babalarına aşıktır.”

Böyle değil, böyle olmak zorunda da değil. Aile içi durumları, yaşanılanları bilemeyiz. Bu tarz cümlelerin insanları kırabileceğini de hesaba katmazlar üstelik.

Her kız çocuğu babasına aşık değildir. Ben annesine düşkün bir kız çocuğuyum. Belki ikisine de düşkün olmayabilirdim. Olmak zorunda değiliz, bu biraz baskıdır üzerimize kurulan bence.

Ben anneme düşkünüm. Bu aileden ne gördüğümüze, nasıl gördüğümüze göre değişkenlik gösterebilir. Ebeveynleri olmayanlar var aramızda. Belki bir erkek çocuğu annesini kaybettiği için babasına düşkün olabilir. Hayat, şartlar ve getirdiklerine göre değişkenlik gösterebilir.

Mesela benim babam hiçbir zaman kahramanım olmadı benim. Benim süper kahramanım annemdir. Hızırdan daha çabuk her şeyime yetişir. Annemden ala süper kahraman görmedim. Hiçbir film şirketi de benim gözümde yapamaz.

Bırakın insanları etiketlemeyi. Herkes kendine göre yaşasın, birbirimize saygı gösterelim sadece. ETİKETLERE SIĞMAK ZORUNDA DEĞİLİZ.