Profesyonel olarak sporla uğraşanlar iyi bilir maça çıkarken gelen bir heyecan vardır.

Tedirginlikle de karışık olan bu heyecan söz konusu olunca ayakların iki ileri bir geri gider o noktada.

Ama sahaya adım atıp da o tribünün sesi son ses olunca her şey değişir.

Geri dönüşü olmaz.

Aklına bir soru gelir.

'Tuvalete gitmiş miydim maçtan önce?'.

Gitmek lazım çünkü.

Maçın ortasında olmuyor öyle.

Özlemişim bu hissi.

Aynı şey biraz da sahneye çıkarken oluyor ama sahnede karşı taraf karanlık ve sessiz olduğu için tam olarak da aynı olmuyor.

O zaman pandemi bitince maça var mısınız?