Hepimizin bazen bir şarkıya takıldığı oluyor, 1 saatlik versiyonları açıp dinleyecek kadar çok seviyoruz.

Başlarda ufak ufak mırıldanırken sözleri, olayın sonunda nağme yapar hale geliyoruz.

Tanıdık geldi değil mi?

Bir de şey tribi oluyor 'Abi ben bu şarkıyı var ya ölene kadar dinlerim' 'Hatta tek bu şarkı olsun yine dinlerim' falan. 

HAHAHAHAHAHASHAHAHAAH!

Size sadece gülerim. Kendime de gülerim. Çünkü öyle bir dinlemeyi bırakıyoruz ki şarkıyı. ABOOVV. Radyo dinlerken falan denk gelmezseniz veya youtubeda şarkı dinlerken bir sonraki parçaya otomatik geçerken çıkmazsa hatırlamazsınız bile. 

Ya da AVM'de gezerken de çalabilir ama pandemi var, gitmiyoruz ki...

Neyse konumuza dönelim. Bir de bu şarkıları dinlerken şey tribi de oluyor. Kulaklık ile dinliyorsanız, bir süre o ses az gelmeye başlıyor, beyninizde tam olarak şarkının işlemediği hiçbir santimetrekare kalmayacak şekilde sesi fullemek istiyorsun...

Ve bu şarkıyı dinlemeyi bırakıp hemen başka bir şarkıya müptela olamıyorsunuz. Bir boşluk süreci oluyor, düğününüz olsun, dans edesiniz gelmez. O DERECE! şaka.

Neyseler neysesi, şu an böyle bağımlı olduğunuz bir şarkı varsa ömrünüzün sonuna kadar dinlemeyeceğinizi belirtmek isterim, dinleseniz bile bir süre nağmelerin etkisi mi bilmem ama aynı duyguları hissettirmiyor. 

Küçükken gülerken gülerken birden ağlamaya başlarmışım, öyleli bir son oldu sanki.

Zırlamayın. Hadi bye.