Bir çocuğun bir erişkine her zaman öğretebileceği üç şey vardır: Nedensiz yere mutlu olmak, her zaman meşgul olabilecek bir şey bulmak ve elde etmek istediği şeyi var gücüyle dayatmak.

Gerçekten de öyle değil midir?

Büyüdükçe unutuyoruz bunları.

Mutluluğa neden arıyoruz, kendi kendimizi oyalamakta zorlanıyoruz ve çabuk pes ediyoruz.

Değil mi?