En güzel beraberlik seninle olmak diyorum, nasıl en korkunç yalnızlık sensiz olmaksa... biraz önce buradaydın, aradan geçen zaman henüz kökünü bile dağıtmadı. Oturdugun koltukta ağırlığının izi duruyor. Dokunduğum her yerde sıcaklığın var, baktığın her şeyde aydınlığın. Gittin mi? Ben şimdi yalnız mıyım? Duvarlar üzerine yıkılıyor, yüzümde parçalanıyor aynalar, boşluk içindeyim. Gizlerim kapıda belki yine de gelirsin diyorum. Uzaktan ayak sesleri geliyor sen değilsin gelen biliyorum ama yinede bir umut var vazgecemediğim. Bir sigara yakıyorum ve seni arıyorum dumanın havada çizdiği şekillerde. Sonra ne yapacağını bilemeyen ellerime bakıyorum bir zaman. Ellerim hala ayrılırken ellerine temas etmenin hazzı içince şaşkın ve kararsız. Oysa, o ellerle şiir yazabilirim senin için, sana yokluğumun dayanilmazligini anlatabilirim. Zaman hayli ilerledi. Evine varmış olmalısın. Kulağım telefon sesinde. Beni aramanı bekliyorum. Telefonun her calisinda umutla uzanıyor ellerim ahizeye. Oysa hep bir başkası çıkıyor karşına. Kahroluyorum. Senden başkasının varlığına değil, sesine bile tahammülüm yok artık. Agir dayanılmaz saatler geçiyor. Nihayet senin sesin telefonda. Beni anlayan, o özlemi, kısık sesin. "Nasılsın" derken bile yüreğimi heyecanla dolduran, kanımı tutuşturan sesini işitmenin sevinci sarıyor her yanımı. Hiç bitmesin istiyorum konuşmamız. Senden baka bir şey düşündüğüm yok, dünya umrumda değil. Konuşuyor, konuşuyoruz ve "Allahısmarladık" diyorsun. Sana düşündüklerimi söyleyemiyorum. " ne olur, yine gel ve hiç gitme artık" ellerimde soğuk, hissiz bir aletle yapayalnız kalıyorum. Sesin yerine çıldırtan bir uğultu kulaklarımda. Biraz önce sesini bana ileten telefona düşmanım şimdi. Sonra sevdiğin bir plağı çakmak geliyor aklıma. Birden seviniyorum. Her şeye rağmen yine seninleyim, ne iyi. Besinci senfoniyi dinliyorum. Odayı orkestranın güçlü, tanrısal sesi dolduruyor. Hiç ayrilmadığımıza ve ayrılmayacağımıza inanıyorum. Yüzyılların ardından bir Beethoven sesleniyor, isyan ediyor zamana. Ve sonra bir başka plakta Schumann. Aşkın ve sanatın ölümsüzlüğüne bir kere daha ınanıyorum.