Televizyondaki master’lar chef’ler programlar derken yemek yemiş bile olsak içimize bir yemek yapma, yemek yeme aşkı doğuyor. Ankara Tava, Deniz Börülcesi, Çökertme Kebabı, Siron, tulumba falan derken gece gece “Haydaa” diyoruz.

Sonra bir cesaret geliyor kalkıp “Yaparım ben de!” diyoruz. Koşuyoruz gidiyoruz mutfağa. Malzemeler tamam, tarif tamam, başlıyoruz yapmaya.

Göründüğü gibi kolay olmadığı gibi sonuç da hüsran. Fırından veya ocaktan bir çıkarıyoruz, “E olmamış bu!”

Demek ki neymiş o programlara seçilenlerin varmış bir sebebi değil mi?