Her şeyin üst üste geldiğini hissettiğimiz ve bunaldığımız günler vardır hani; sanki tüm dünya mutkuymuş ve herkes hayatını yaşıyormuş da 'Bir ben mi böyle dertle, tasayla uğraşıyorum?' dediğimiz günler. Hani zamanında ağızlarından işittiğin "Yanındayım" diyenlerin aslında yanında olmadığını çok iyi anladığın o zaman dilimi. 

Bir de yetmiyormuş gibi onca kalabalık içinde bütün bu sıkıntılarla tek başına boğuşursun. Güneşli bir günde herkes yanındadır ama fırtınalı günlerini yalnız atlatırsın. Bunu bütün sıkıntılarla tek başına mücadele ederken daha iyi anlarsın. Hayatın en güzel oyunudur bu. Bu oyun çok şey öğretir insana ama tabii anlayana.

Dön bak şimdi içinde bulunduğun ve seni şuan meşgul eden sıkıntılara ve kendine şunu tekrarla: "Belki daha beteri beni bulacaktı. Biz farkında değiliz belki ama yaşadığımız o sıkıntılar ve acılar, belki de bizi daha beterinden koruyorlar."

İkarus'un bu konudaki şu sözüne katılmadan edemiyorum, sizinle de paylaşayım.

"Bazen fırtınalar iyi gelir insana. Tekneyi biraz yıpratır ama güvertede hiç pislik bırakmaz."