Seni öylesine düşledim ki yitirdin gerçekliğini.

Bu canlı bedene sahip olmanın ve benim taptığım sesin çıktığı bu

ağzı öpmenin daha zamanı değil midir?

Seni öylesine düşledim ki senin gölgeni kucaklaya kucaklaya,

göğsümün üstünde kavuşmaya alışmış olan kollarım

belki de senin belini saramayacak.

Beni günler boyu ve yıllar boyu yöneten ve kendine çeken gerçek

görüntün karşısında bir gölge gibi kalacağım kuşkusuz.

Ey duygusal dengeler.

Seni öylesine düşledim ki zaman yok artık uyanmama hiç kuşkusuz.

Ayakta uyuyorum, yaşamın ve aşkın bütün görünümlerine

sunulmuş beden ve sana, benim için bugün tek önemli şey olan

sana, senin alnına ve dudaklarına belik de hiç dokunamam, ilk

gördüğüm birinin dudaklarına ve alnına dokunduğum kadar.

Seni öylesine düşledim, görüntünle öylesine yürüdüm, konuştum,yattım ki

görüntün bile silindi gözlerimin önünden ve yine de yaşamının

güneş saati üstünde ağır ağır gezinen ve gezinecek olan gölgeden

yüz kat daha gölge ve hayaletler arasında hayalet olmaktan başka

bir şey kalmıyor bana yine de.

Robert Desnos

Friendz10