Bir zamanlar, derin bir ormanın kenarında, sihirli bir ayna saklayan eski bir kulübe vardı. Bu ayna, sadece gerçekleri gösterirdi ve doğru kullanıldığında bir dileği gerçekleştirme gücüne sahipti. Ancak, bu aynayı kullanmak için kalbinin temiz olması gerekiyordu. Ayna, bir gün kötü bir büyücü tarafından çalındı ve ormanda saklanan kayıp bir prensesin bulunmasını engelledi. Köyde yaşayan genç bir terzi olan Wilhelm, bu kulübenin hikâyesini duymuştu. Ormanın içine giden kimse geri dönemezdi, ama Wilhelm cesaretini toplayarak prensesi bulmak için yola çıktı. Ormanda ilerlerken yolunu kaybetti ve karşısına konuşan bir tilki çıktı. Tilki, “Doğru yolu bulmak için bana üç iyilik yapmalısın,” dedi. Wilhelm, tilkinin kuyruğuna takılan dikenleri temizledi. Ardından, su isteyen bir ceylana su verdi. Son olarak, yuvasına dönmeye çalışan küçük bir kuşu yerden alıp ağacına geri bıraktı. Tilki, “Kalbinin temiz olduğunu görüyorum. Seni sihirli aynanın olduğu yere götüreceğim,” dedi. Wilhelm ve tilki, kulübeye vardıklarında, sihirli aynayı koruyan büyücüyle karşılaştılar. Büyücü, Wilhelm’e sinsi bir şekilde gülümsedi ve ona bir bulmaca sordu: “Görür ama konuşmaz, anlatır ama sesi yoktur. O nedir?” Wilhelm, “Ayna,” diyerek doğru cevabı verdi. Büyücü, Wilhelm’in zekâsı karşısında çaresiz kaldı ve sihirli aynayı teslim etti. Aynanın gücüyle Wilhelm, kayıp prensesin ormanda bir göl kenarında olduğunu gördü. Tilki, Wilhelm’i prensesin yanına götürdü. Prenses, Wilhelm’e teşekkür etti ve sihirli aynayı köy halkının iyiliği için kullanacaklarına söz verdi. Wilhelm ve prenses, köye döndüklerinde tüm köy halkı onların cesaretini ve yardımseverliğini kutladı. O günden sonra, sihirli ayna köyde barışı ve mutluluğu sağladı.