Yani gerçekten bir anda geldi. Böyle zincirleme düşüncelere girersiniz ya laf lafı açar. Şimdi bu noktaya nasıl geldiğimi size anlatayım.

İspanyolca şarkı dinliyordum. Bu aralar İspanyolca, Fransızca şarkılar dinliyorum. Çok ama çok fazla dinlersem acaba o dilleri öğrenir miyim, dedim kendi kendime. Önemli olan özellikle kulak çünkü değil mi dil öğrenmede? Olmayabilir, salladım çünkü.

Ve küçüklüğümü düşündüm hatta ebeveynlerimizin küçüklüğünü, şimdiye kıyasla biz dil öğrenmeye çok geç başladık. Neye göre kime göre geç? Şimdiki çocuklara göre tabii ki.

Baktığınız zaman şimdiki çocuklar kreşte, anasınıfında -en geç- İngilizce öğrenmeye başlıyorlar. Hatta çoğu çocuk okuma-yazma, toplama-çıkarma vs. öğrenerek ilkokula başlıyor. İkinci yabancı dilleri de mutlaka oluyor ilkokulda. Kendim için konuşacak olursam ben liseye kadar ikinci yabancı dil görmedim. Anne ve babam ilk yabancı dillerini görmedi liseye kadar belki de?

Varmak istediğim yer şu, üç nesilde bu hızda bir gelişim çok güzel. Ama daha öncesinde neden olmadı? Türkiye için geçerli değil bu durum, dünya üzerinde neydi bizi yavaşlatan? Neyi çözdük de açıldı düğüm? Yoksa çözemedik mi hala?

Bir sorun kendinize şimdi:

''İnsanlık gelişmekte çok geç kalmadı mı?''