Buradayım:

Yüzyıl oldu.

 

Önümden geçen yol

tıkandı

çevremdeki bahçeler

daraldı

içimde yaşan insanlar

azaldı:

Yalnızlaştım.

 

Buradayım:

Yüzyıl önce başladım

beklemeye.

 

Yavaş geçip gitme zamanı:

Dumanlar

isler, puslar

yağmurlar

sıcaklar, soğuklar

rüzgarlar

kemirdi her yanımı.

 

Tahtalarım birer birer çürüdü

boyalarım

parça parça döküldü

payandalarım

teker teker çöktü:

Yüzyıl oldu.

 

Yüzyıl önce:

Pırıl pırıl, yemyeşil

bahçem

bembeyaz, tertemiz

duvarlarım

cıvıl cıvıl, şen

odalarım

buradaydım.

 

Yaşıyordum -

yaşıyordu insanlarım.

 

Yüzyıl oldu:

Karanlık küf rengi

çevrem

kararmış, yıkık dökük

duvarlarım

kasvetli, kir-pas içinde

odalarım

buradayım.

 

Yaşamıyorum -

yaşamıyor insanlarım.

 

Buradayım.

Yüzyıl oldu.

Bekliyorum.

 

Yalnızım

burada.

 

Bekliyorum -

ilk çocuğun attığı

ilk taştan beri

bekliyorum.

 

Ne zaman gelecekler -

baltalarla, balyozlarla, keserlerle -

 

Yalnızım

burada

bekliyorum.

 

Ne zaman

gelecekler?

 

Oruç Aruoba

 

Friendz10