Ne olursun gönlüme sakın vefasız deme

Ayrılık zayıflatmış sansan da alevimi.

İkisi de bir bence: veda etmek kendime

Ya da söküp götürmek bağrından can evimi:

Sevgi yuvam bağrındır; gezsem de boş ve üzgün

Er-geç yolcular gibi döneceğim bağrına

Günlerle değişmeden dönmem gerektiği gün

Göz yaşları dökerek kara lekem uğruna.

Varlığım ne çekse de her canı kuşatarak

Günaha dürtükleyen iştahların elinden

İnanına lekelenmez can evini satarak

Bir hiç uğruna geçmez senin zengin sevginden;

Şu koskoca dünyaya bir hiç der geçer gönlüm

Yalnız sen her şeyimsin dünyada güzel gülüm.