Senden ayrı düşeli, ben aklımla görürüm:

Bana göstersin diye yöneldiğim yerleri

El yordamından medet umarım, yarı körüm;

Gözüm görür gibidir, ama sönmüştür feri.

Bu göz, gönlüme hiçbir gerçek iz göstermiyor,

Ne kendi gördüğü kuş, ne çiçek, ne bir varlık;

Türlü görüntülerden akla hiç pay vermiyor,

Ama bir iz tutmağa gücü yetmiyor artık.

Görse bile en kaba, ya da en ince yüzü,

En çarpık yaratığı, en çok sevgi vereni,

Dağları ve denizi, geceyi ve gündüzü,

Kargayı ve kumruyu, hepsinde bulur seni.

Başka şey sığmaz, dolmuş seninle tıklım tıklım,

Gözümü sahte yapar gerçeği gören aklım.

William Shakespeare

Friendz10