Gelip kuşattığında alnını kırk yılın kışı,

Ve güzelliğinin meydanında derin siperler kazdığında,

Gençliğinin göz alıcı kibirli giyim kuşamı,

Dönüşür değersiz eski püskü paçavraya.

Derken sorulduğunda sana güzelliğin nerde diye,

O diri günlerinin definesi nerde bulunur,

Dersen ki derine çökmüş gözlerimde,

Bu yanıt, ezici bir utanç ve müsrif bir övünme olur.

Oysa ne çok övünme hak ederdi güzelliğin,

Eğer şöyle deseydin: “Bu benim güzel yavrum

Mazur gösterecek beni, toplandığında yekunum”.

Çocuğunda sürdüğünü gösterebilseydin keşke güzelliğinin!

Çocuğun daha körpeciktir sen yaşlanırken,

Ve duy kanının ısındığını üşüyorken sen.

William Shakespeare

Friendz10