Erken açan menekşeyi payladım şöyle diyerek:

“Tatlı hırsız, nerden çaldın o güzel kokuyu öyle,

“Aşkımın soluğundan mı? Çekip almış olsan gerek

“Yumuşak yanağındaki o allığı, görkemiyle,

Beyaz zambak benden zılgıt yedi eli senden diye,

Fesleğen de, koncasını senden çalmış ya, ondan.

Güller, dikenler üstünde kapılmıştı ürpertiye:

Biri, alı al utançtan, öteki apak, kahrından;

Üçüncüsü ne al, ne ak, her birinden nemalanmış,

Aşırdıklarına bir de senden soluk eklemişti;

Büyümüş böbürlenmişti de, bu soygundan cezalanmış,

Bir solucan öç alarak onu öldürüp yemişti.

Bildiğim bunca çiçek var, her birinde gördüm şunu:

Ya rengini senden çalmış, ya da cânım kokusunu.

William Shakespeare