“Sonra sen geldin. Mevsimlerin dörtten fazla olduğunu öğrendim, günleri saymayı öğrendim, ellerini tutmak için. Şarkılara takılı kalmayı, insanlara dikkat etmeyip, ilk önce seni, sonra seni, son olarak da seni düşünmeyi öğrendim. Bakışlarının fotoğrafını çekmeyi, sonra o fotoğrafı içime asmayı öğrendim. Bir şehrin bir insan tarafından ne kadar güzelleşebileceğini senin sayende öğrendim. Şu an yanımda değilsin ama seni beklemenin heyecan verici olduğunu hissettim. Sonra dünyanın yarısının yanaklarına sığdığını gördüm, sen gülünce. Sen geldin işte, yaşanılası en güzel duyguların seninle var olduğunu öğrendim.”