"Herkese ve her şeye yetişemeyeceğini fark ettiğin an durduğunu düşünüyorlar. Bu durmak değil, yavaşlayıp nefes alıp, süreci fark edişi sindirmektir.

Her 'neyin var?' sorusunda panikleme. Yanlış mı yapıyorum diye düşünme. Sadece onlar için koşturmayı bıraktığın için durdun sanıyorlar.

Yavaşladın ancak zaten kendin için yürürken koşmaya, bir yere yetişmeye ihtiyacın yok. Günü, anı, çevreyi, hedefini fark etmeye ihtiyacın var. İşte o zaman kendi tutkuların için yürüyorsun. Tutku olmayan ilişki ve iş hayatından uzaklaşmaya başlıyor. Sen değişmedin, önceliklerin değişti sadece ve bu değişim normal. Çünkü bu değişim olmasa ya çıldıracak ya kendini hasta kılacak ya da bitkin düşecektin. 

Şimdi nefes almayı hatırlıyorsun. Şimdi kaçan tren paniği geride kalıyor. Şimdi sakinleşiyorsun. Kendini gerçekleştiriyorsun."