Herkesin bir tahammül sınırı vardır. Ama sabit değildir. Nasıl yani? Şöyle ki kişiden kişiye, olaydan olaya değişen bir şeydir tahammül. 

Yani tahammülümüzün eşiği karşımızdakine ve olaya göre değişiklik gösterir. 

Mesela ben bazen karşımdakinin bir şeyi üçüncü kez söylemesine tahammül edemem ama bir diğerinin on yedinci kez söylemesi beni irite etmez. Bu karşımızdaki insanı sevme derecemizle alakalı bile değil. Ama belki de aradaki iletişime, o anki ruh halimize göre değişebilir. 

Yine örneklemek gerekirse, ben abimin bana surat asmasına tahammül edemiyorum mesela. Başka bir şeye bile olsa alınıyorum o haline onun. Ama kuzenim başka şeye sinirliyken surat astığında alınmamam gerektiğini biliyorum mesela. Tahammül edebiliyorum, hiç oralı olmuyorum. 

Çok mu çorba gibi karmaşık oldu? Yoksa anlatabildim mi emin değilim...

Anlatabildim mi? :)