Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur zaman içinde, kocaman bir çiftlikte kendilerine ait büyük bir kümeste yaşayan tavuklar varmış. Bu tavuklardan biri diğer tüm tavukların aksine, tüm gün kümesin içerisinde otururmuş. Diğer tavuklar çiftlikte bir güzel gezer, karınlarını doyurur, sonra da sahiplerinin yemesi için görevlerini yerine getirip yumurtlar, bizim tembel tavuk ise ne yumurtlar ne de etrafta dolaşıp kendine yemek bulurmuş.

Kümesteki tüm tavuklar onun da yumurtlaması gerektiğini ve eğer yumurtlamazsa sahiplerinin onu satabileceğini söylermiş. Ancak tembel tavuk, her ne kadar satılmaktan korksa da tembelliği yüzünden hiçbir şey yapmak istemez, arkadaşlarına da yardım etmez, kümeste oturmaya devam edermiş.

Günlerden bir gün tavuklar, yavrularını dünyaya getirmek için yumurtlamaya başlamış. Yumurtladıkları bu yumurtaların üzerinde kuluçkaya yatarak ısıları ile yumurta içerisindeki yavrularının büyüyüp daha sonra civciv olarak bu yumurtayı kırarak doğabilmesi için günlerce bu yumurtaların üzerinde oturmaları gerekmiş.

Hal böyle olunca diledikleri gibi çiftlikte gezememeye başlamışlar ve tıpkı tembel tavuk gibi kümeste oturmaya başlamışlar. Bir gün içlerinden birinin aklına çok iyi bir fikir gelmiş. Tembel tavuk tüm gün kümeste yattığı için, tavukların yavruları için kuluçkaya yatabileceğini, böylece hem oturmaya devam ederek hem de tavuklara yardım edebileceğini düşünmüş ve bunu hemen diğer tavuklara anlatmış.

Hepsi bu fikri çok beğenmiş ve hemen tembel tavuğun yanına gitmişler. İçlerinden biri;

-Tavuk kardeş. Sen tüm gün bu kümeste yatıyor ve hiç çıkmıyorsun. Biz de yavrularımızın yumurtalarının üzerine yatmak zorunda olduğumuz için dışarıya çıkıp yiyecek toplayamıyoruz. Sen her gün içimizden birinin yumurtalarının üzerine oturur musun? Hem yine hiçbir iş yapmayacaksın sadece yumurtaların üzerinde oturacaksın. Biz de sana bunun karşılığında dışarıda topladığımız yiyeceklerden getiririz.

Demiş. Bunu duyan tembel tavuk, zaten hiçbir şey yapmayacağı için bunu kabul etmiş. Her gün içlerinden bir tavuğun yumurtalarının üzerinde oturmaya başlamış. Günler böyle giderken artık yumurtadan tek tek civcivler çıkmaya başlamış. Anneleri tembel tavuğun da onlara yardım ettiğini söylediği için kümesteki tüm civcivler tembel tavuğun yanına gelerek ona teşekkür etmiş.

Bu olanlardan sonra tembel tavuk, tüm gün otursa dahi bir amaç için çalıştığı ve bu sayede de tüm civcivlerin sevgisini kazandığı için çok sevinerek, tembelliğin aslında ne kadar kötü olduğunu anlayarak bundan sonra tüm tavuklar gibi çiftlikte gezmeye, arkadaşlarına yardım etmeye ve yumurtlamaya başlamış. Kendisini çok mutlu hisseden ve canı hiç sıkılmayan tembel tavuk, böylece bir daha asla tembellik yapmamış.

Friendz10

Kaynak:1