Yalnızlığa Övgü

Mutluluğun gözü kördür,
Yalnızlık sağır.
Ondandır biri tökezleyerek yürür,
Öbürü uykusunda bile bağırır.

Mutluluk yalnız kendisini görür;
Unutur bu yüzden ilkin kendisini.
Yalnızlık kendi tutukluğunda özgür,
Boyuna bekler dönsün diye sesini.

Mutluluk alışır kendisine, ölümden beter;
Borçsuzluğuyla övünür, ama kedisi doğurmaz.
Yalnızlığın gidecek bir yeri yoktur;
Boyuna kapısına döner, açan olmaz.

Mutluluğun mezarları, yalnızlığın heykeli var..
Her ikisinin de saksılarında çiçek.
Biri hep başka bir renkle solar,
Öbürüyse ha açtı, ha açmayacak.


Özdemir Asaf

Yorum yazmak için lütfen giriş yapınız

Editörün Son Yazıları

probiyotik

Macera

probiyotik

Gün Olur

probiyotik

Okyanusu Özleyenler İçin

probiyotik

Değil

Editörlerin Son Yazıları

kaptanfilozof06

Balıkesir'de Korku Dolu Anlar

probiyotik

Macera

bubble30

GÖL KIYISI MI YOKSA DENİZ KIYISI MI

Nielawore

"DUYGUYA TAŞ"

Bizden haberdar olmak için mail listemize kayıt olun