Hepimizin vardır çocukken öyle olduğunu sandığı ve öyle olmadığını öğrenince aydınlanma yaşadığı şeyler. Mesela Pisa Kulesi’ni ben Pizza Kulesi sanıyordum. Şey diye düşünüyordum:

“Vay be, pizza ne kadar değerli onlar için. Kulesini bile yapmışlar.”

Mazhar Fuat Özkan’ı tek kişi sanıyordum mesela eheh. Hep bir arada telaffuz edildiğinden olsa gerek.

Trafik canavarının gerçekten bir canavar olduğuna inanıyordum.

Bir de neden olduğunu bilmediğim bir korkuyla, arabada arka koltuğun tam ortasında otururdum ve kapıları kilitlerdim. Kırmızı ışıkta dururken beni arabadan hızlıca çekip kaçıracaklar diye. Bu nasıl travmadır?

Televizyondaki şeylerin hep canlı olduğunu sanırdım; o an gerçekleştiğini.

Bir de pazar günü ben hep banyo yaptığım için olsa gerek ki pazar gününün dünya banyo  günü olduğunu sanıyordum.