Yaşanacak bir yaşam vardır. Binilecek bisikletler vardır Yürünecek yaya kaldırımları ve tadına varılacak güneş batışları vardır.

Her şey geçiyor. Hiçbir şey geçmese de...

Herkes, herkesin herkesi ya da kimsesi...

Alışılagelmiş ilişkilere karşı çıktığın an, insanı yadırgıyorlar. Toplumdışı bırakmak için tüm çabalarını harcıyorlar. Toplum dedikleri kitlenin bir aradaki dayanılmaz yabancılaşmasını sanki kimse algılamıyor.

İnsan çoğu kez her şeyin son bulduğu duygusuna kapılıyor, oysa yaşamın sonsuzluğunu algılayabilmek için bile yeterli değil bir insan ömrü.

Üflesem soğuyacaksın,sarılsam okyanus...

Okyanus gibi bir yalnızlık.