Bugün katıldığım bir eğitim programında ekipçe tanışıyorduk. Herkes sırayla kısaca kendisinden bahsediyordu. İşte isim soyisim, yaş, nereliyiz, ne mezunuyuz gibi.

Sıra bana gelince yaşımı söyleyemedim. :D

Kekelemek gibi de değil, söylemek istememek de değil ama bir türlü çıkmadı ağzımdan. 

Sonra tabii hemen espriye, şakaya vurdum.

"Yaşı yeni aldığım için kabullenemedim, 30'a yaklaşınca böyle oluyor ehe" falan dedim herkes çok güldü.

Benim bir küçük içim burkuldu ama. 

Gerçekten niye kabullenemedim de söyleyemedim ben onu :D

30'a yaklaşmış olmayı kabullenemiyorum :(

20'li yaşlar çok güzel ya, hiç bitmesin istiyorum.

Benden yaşça büyük okurlarım ne demek istediğimi anlıyor. Küçük okurlarım bilmelisiniz ki büyümek o kadar da eğlenceli ve heves edilecek bir şey değil be.

Yaş almayı kötülemiyorum, gerçekten güzel bir şey.

Ama gençliğin yavaştan yerini olgunluğa, yaşlılığa bırakması, enerjinin, tahammülünün değiştiği şeyleri görmek biraz can sıkıcı.

Keşke hep 20'li yaşlarda kalabilsem...