"Bazı kışlar çok uzun sürüyor, bazı geceleri güneş dahi aydınlatamıyor,

hiçbir kitap, hiç kimse aslında sahiden yardım edemiyor.

Ama bil ki; aslında seni böylesine özel ve diğerlerinden farklı yapan,

çevrende olup bitenlere kayıtsız kalmayışının ta kendisi.

Yaşadığın bu tür huzursuzluklar aslında bu çağın en güçlü yaşam belirtisi.

Seni ve iç sıkıntılarını anlıyorum.

Geceleri hangi düşüncelerle uyuduğunu, gündüzleri hangi kaygılarla yürüdüğünü tahmin edebiliyorum.

Seni anlamalarını beklediğin insanların ne kadar sığ olduklarını fark ettiğindeki yüz ifadeni canlandırabiliyorum.

Sana çabucak geçer demeyeceğim, sessiz sıkıntılar insanı kolay terk etmiyor, biliyorum.

Fazla düşünmek, kendini uzun süre aynı düşüncelere maruz bırakmak insanı sadece daha da karıştırıyor

ve her şey olduğundan da zor görünmeye başlıyor. 

Ama unutma, bu sadece biz illüzyon. 

Yavaş yavaş kendini bu kısır döngüden kurtarmaya çalış.

Unutmak iyidir, bazen dünü ve herkesi,

irdelemeden, bütününü bir an dahi olsa unutmana izin ver.

Başta zor olacak olsa da aklındaki zor düşünceleri it

ve yeni düşüncelere yeni yerler aç.

Devasa değişimlere gücün yetmese de sen küçük anların huzurunu yok sayma,

onların bir yerde biriktiğini ve büyüdüğünü göreceksin."