Küçükken annem bir gün abimin defterlerinin zımba telleri eskidiği için söküp yenisini takıyordu. Çünkü bir şeyler çöpe atılmadan tamir edilebilir. Küçüklük anından da bir duyar şey yapmazsın...

Neyse...

Sonra ben de küçüğüm, 1,5 yaşında falanım. Pıtı pıtı geliyorum annem arkasını dönüp bana baktığında böyle bir şeyi yutmakta zorlandığımı görüyor.

Sonra bakıyor zımba teli yok :D.

Apar topar hastaneye gidiyoruz. Röntgende midemde minnak bir ucu açık bir ucu kapalı zımba teli duruyor. Doktor diyor ki kakasını kontrol edeceksiniz. Öyle çıkacak diyor.

Çıkıyor da.

Babam ben üniversiteye gidene kadar falan cüzdanında taşıdı o zımbayı. Sonra da anı kutusuna koyduk herhalde...

Öyleli şeyler yaşandı yani. İyiyim ama. Allah hepimize iyilik versin.