Arnavutluk’taki köpekler hem hem diye ses çıkarır. Katalancada köpekler bap bap der. Çin'deki kö­pekler veng veng, Yunanistan'daki köpekler gav gav, Slovenya'dakiler hov hov, Ukrayna'dakiler haf haf, Türkiye'dekiler hav hav der. İzlanda'da voff, Endonezya'da gong gong İtalya'da bau bau'dur. İlginç bir biçimde, bir hayvanın sesinde daha az değişkenlik olduğunda, diller bu sesin yorumlanması üzerinde daha çok anlaşıyorlar. Örneğin, neredeyse her dilde möö diyen bir inek, miyavlayan bir kedi ve guguk diyen bir guguk kuşu var­dır.

Köpeklerin bölgesel aksanları bile var

 

Cumbria'daki Köpek Davranışı Merkezi'ndeki araştırmacılara göre köpeklerin bölgesel aksanları bile var. En ayırt edici aksanlara Liverpoollu ve İskoç köpekler sahip. Liverpoollu köpekler daha yüksek perdeden bir sese sahipken, İskoç kö­peklerin sesi daha "düşük perde"dendir. Köpek Davranışı Merkezi bu verileri toplayabilmek için köpeklerden ve sahiplerinden yanıt makinesine mesaj bırakmalarını istedi; daha sonra uzmanlar, insanların ve köpeklerin çıkardığı seslerin perdesini, tonunu, yüksekliğini ve uzunluğu­nu karşılaştırdılar.

Köpekler sahiplerini taklit ediyor

 

Uzmanlar, köpeklerin sahiplerine daha yakın olabilmek için seslerini taklit ettikleri sonucuna vardı; aralarındaki bağ­lar ne kadar yakınsa seslerindeki benzerlik de o kadar yakın oluyordu. Köpekler aynı zamanda sahiplerinin davranışlarım da tak­lit eder. Genç bir ailenin beslediği bir teriyer hareketli olma eğilimindedir ve bu köpeği zapt etmesi zor olur. Aynı cins kö­pek yaşlı bir kadınla yaşadığında sessiz ve hareketsiz kalmaya ve uzun süre uyumaya meyilli olur.