Siyaseten öldürülmeleri gereken kişiler veya Divan-ı Hümayun'da yargılanıp da, idama mahkûm olanların infazı, Topkapı Sarayı'nda, Orta Kapı'ya yakın bir noktada bulunan “Siyaset Çeşmesi” önünde yapılır; cellatlar burada, onların boyunlarını vururlardı.

Topkapı Sarayı'nın “Orta Kapı” adı verilen, ikinci bü­yük kapısı Babüs­selam'ın önündeki ulu Çınar ağaçlarının altında, Marmara Denizi yönüne ba­kan duvara bitişik çeşmenin yerinde, bir zamanlar, bir baş­ka çeşme vardı ve söz konusu bu çeşme, Osmanlı tarihinin ayrıcalıklı çeşmeleri arasında yer alırdı. “Siyaset Çeşmesi” diye de anılan bu çeşmenin hemen önünde, Saray emrinde hizmet gören “Bostancı Cellatları” ta­rafından nice kafalar vurul­muş; bu işi gören satır, balta ve palalar yine bu çeşmenin yalağında yıkanmış ve temiz­lenmiştir.

Necdet Sakaoğlu'nun “Ta­rihi, Mekânları, Kitabeleri ve Anıları ile Saray-ı Hümayun / Topkapı Sarayı” adlı yapıtın­da (DenizBank Yayınları) belirttiği gibi, “Cellat Çeşmesi” ya da “Siyaset Çeşmesi” diye anı­lan çeşmenin “yaşamı”, Sultan II. Abdülhamid döneminde noktalanır.

Bu olayın öyküsü de şöyle­dir: “Alman İmparatoru II. Wilhelm'in İstanbul'a ilk ziya­reti (1892) programında, Topkapı Sarayı gezisi de oldu­ğundan, sarayda ve avlularda düzenlemeler yapılırken, II. Abdülhamid'in emriyle Siya­set Çeşmesi de sökülmüş, Abdurrahman Şeref Bey'in deyi­miyle “Nice fer­yat ve zârilerin şahid-i câmidi olan bu menhus çeşme” yok edil­meyerek, Bâb-ı Hümayun'un içi­ne taşınmış ; yerine de bir başka yerden sökülen bir Hamidiye Çeşmesi monte edilmiştir.”