Charles Perrault avukattı (1628-1703). Paris Louvre Sarayı’nda başkâtip olarak çalışıyordu. Mutlaka aksatmadan her gün yaptığı, biri kız dört çocuğuna masal anlatmaktı. Ancak anlattığı masalları pek sevmiyordu. Çocuklarının yüzündeki korku ve endişeden rahatsız oluyordu. Hele hele masalların mutsuz sonlarını hiç sevmiyordu. Karar verdi, çocuklarını mutlu edecek, onlara umut aşılayacak ve mutlaka iyiliğin kötülüğü yeneceği masallar yazacaktı. Kalemi eline alıp hemen yazmaya başlamadı. Fransızca tüm masalları okudu. Masalları inceledi; kaynaklarını araştırdı.

Sonra yazmaya başladı. Ortaya çocuk klasikleri şaheserleri çıktı: Uyuyan Güzel, Kırmızı Şapkalı Kız, Külkedisi Sinderella, Çizmeli Kedi, Parmak Çocuk ve Mavi Sakal. Sanmayın ki masallarını kolay bastırdı. İlk kitabını ancak ölümünden altı yıl önce bastırabildi. Yazar adı olarak oğlu Pierre’nin adını kullandı. Uyuyan Güzel masalı çok beğenildi. Halk beğenince ne olur; din adamları hemen saraya koşup, Charles Perrault’yu Kral’a şikâyet ettiler: “Halk masal dinliyor, kiliseye gelmiyor!” Kral XIV. Louis başkâtibinin yanında yer aldı. Böylece günümüzde tüm dünya dillerine çevrilen bu masallar yayınlanabildi...

Satış pazarlaması mı bilemem ama Harry Potter’in yazarı J. K. Rowling de çocuklarına masal anlatırken bu hikâyeleri yaratmıştı. Sektör çok büyük olunca benzer imaj çalışmaları kaçınılmazdı. Ama masal dünyası deyince Grimm Kardeşler’i mutlaka bilmeniz gerekir.