Bir başka mücadele tekniği olan "capoiera" ise, her dövüş sanatının, geliştiği ülkenin kültürel özellikleri­ne sıkı sıkıya bağlı olduğunu kanıtlı­yor. Capoiera, Orta ve Güney Ame­rika'da büyük tarlalarda çalıştırılan zenci köleler arasında doğan bir dö­vüş sporu... Kölelerin geliştirdiği bu teknikte eller bağlı olduğu için. dö­vüşte ağırlık tekme darbelerine veril­miş. Bu sporu yapan bazı dövüşçüler ise daha etkili olmak için ayak par­maklarının arasına ustura yerleştire­rek rakiplerinin vücudunda derin ya­ralar açarlarmış.

Voodoo törenlerinin büyük etkisi, capoiera ile diğer dövüş sanatları arasındaki temel ayrılığı oluşturuyor. Bu öğretide dövüşçü, mistik bir arın­ma ile dış dünyadan kendini soyutla­maya çalışıyor ve bu yanıyla algıla­ma gücünü en üst düzeye çıkarmayı hedefleyen diğer klasik dövüş sanat­larına ters düşüyor.

Her ordu seçtiği dövüş sitilini geliştiriyor

Bugün, dövüş sanatları giderek da­ha etkili hale getiriliyor ve birçok ülkenin silahlı kuvvetlerinin özel timle­rinin eğitiminde bunlardan yararlanı­lıyor. Amerikan Deniz Piyadeleri'nin taarruz timlerine Filipin kökenli esk­rim sanatı "kali" öğretiliyor. Askerler, bu teknikler sayesinde herhangi bir eşyayı savunma aracı ya da saldın silahı olarak kullanma yeteneğini ka­zanıyorlar. Kimi zaman da, askeri eğitim kamplarında klasik dövüş sanatlarına yeni teknikler geliştiriliyor. Örneğin "krav mağa", çeşitli Uzakdo­ğu dövüş sanatlarından harmanlana­rak İsrail antiterör timleri tarafından bir dövüş tekniği olarak geliştirildi. Bazı uzmanlara göre, 2000'li yılların dövüş sanatının "krav mağa" olacağı ileri sürülüyor.