Aynı şekilde, saçlarından ya­kalanmış insan, aşağılık ve yenil­miş bir mahluk olarak gö­rülüyordu. Örne­ğin, bir Mısır kralının düşman karşı­sındaki zaferi, gali­bin mağlup edi­lenin saçından tutma­sıyla tasvir edilmişti. Resimde anlatılan bir başka olay da şuy­du: Mısırlı rahipler kendi istekle­riyle saçlarını kestiriyor ve "Yüce Güç"e tabi olduklarını kabul edi­yorlardı.

Saç, inanışların, hurafelerin ve büyünün başlıca konusu haline gelmişti. Öyle ki, çok sık saç yıkamak, uzun bir süre tehlikeli sa­yıldı. İranlı bir kralın saçları yılda yalnız bir kez, doğum gününde yıkanıyordu. Aynı şekilde İnka­lar'da da çocuk prenslerin saçla­rı ancak iki yaşına bastığında ke­silmeye başlanıyordu. Bir za­manlar Arizona topraklarında ya­şayan Hopi kızılderilileri ise saç kesme olayını toplu bir merasi­me dönüştürmüşlerdi. O yıl do­ğan tüm bebelerin saçları bir yıl sonraki kış ayının ortasında toplu bir biçimde kesilirdi.

Hem erkekler hem de kadınlar için saç, 'ihtiras nesnesi"ydi...

Aşk ilişkilerinde saçın ne ka­dar önemli bir rol oynadığını, sevilen erkeğin bir tutam saçının boyna asılan bir zincir ucundaki kutuda saklanması geleneğinden anlamak mümkün... Bu "aşk ye­mini", özellikle 19. yüzyılda çok yaygındı. Aynı şekilde, dileğin gerçekleşmesi halinde saçın ke­sileceğine söz vererek bir "aşk adağı"nda bulunmak da sık rast­lanılan bir durumdu. Öte yandan saç, büyü dünyası­nın da merkezini oluşturuyordu. Eski çağlarda, "Sakalım üstüne!" diyerek haykırmak, "Hayatım üstü­ne!" diye yemin etmekle aynı anlamdaydı.