Yalnızca kadınlar saçlarını bü­yük bir hevesle uzatmazlardı. Tövbekarlar ve kahinler dışında erkekler, Vaftizci Yahya gibi saçla­rını omuzlarının üstünde dalgalan­dırırlardı. Sıradan insanların da uzun saçları olurdu; aynı şekilde, Yahudi kökenli erkekler için uzun saç, namuslu, özgür insanların simgesiydi. Germenler, özgür doğmuşluğun belirtisi olarak saçlarını uzatırlardı. Bu yüzden, kölelerinin ve suç işle­yen herkesin saçlarını keserlerdi. Gençler arasındaki dazlak kafa modası, yüzyıllarca, pek çok toplum tarafından ayıp sayıldı. Oysa bazı kişilere göre, iki günlük sakal, insanı şerefli yapıyordu.

Şeytan'ın kötülüklerinin gizlen­diği yer

Bu noktada bir şey daha dikkati çekiyor: Manastıra girerken saçı kestirmek, dünyanın güzelliklerin­den vazgeçmek anlamına geliyor­du. Aslında Ortaçağ boyunca tüm zamanlardan farklı olarak "saç"a olumsuz yaklaşıldığını görüyoruz. Nitekim, bu karanlık yıllarda saçla­rın "Şeytan'ın kötülüklerinin gizlen­diği yer" olduğu sanılıyordu. Şöyle ki, o dönemde toplanan bir dini konsey, saç taramaya ve saçı da­ha kıvırcık hale getirmeye yarayan tüm aletlerin yasaklanmasını ka­rarlaştırmıştı.

"Sıradan insanlar" arasında uzun saç modası gelgit gibi değişi­yordu. Frank kralları için uzun saç, kraliyet ailesinin tanınmışlığını ve şerefini simgeliyor ve çok sembo­lik bir değer taşıyordu. Frank Kralı Pippin, ilk önceleri kısa saçlıları dalgalı kral saçının ayrıcalığından mahrum etmiş, sonraları ara sırada olsa genç erkeklerin kısa saçlı olmasına göz yummuştur.

O tarihten bu yana, kimi zaman uzun kimi zaman kısa saçlar moda oldu. Geçen yüzyıldan beri de, uzun erkek saçları, yeniden özel bir anlam kazandı; kurulu düzenin sıkı kurallarına karşı bir protesto sembolü haline geldi.