Gemilerin az bir kısmının günümüze kadar kalmasını ise Vikingler'in zenginlerini gemileriyle gömme geleneğine borçluyuz. Oslo Fiyordu'nda bulunan büyük Viking gemilerinden ilki olan "Tüne" gemisi 1867 yılında ortaya çıkarıldı. Bu ge­minin parçalar halinde ve son derece kötü bir durumda olması fazla ilgi görmesini engellemişti. 1880 yılında Norveçli arkeologlar tarafından bulu­nan "Gokstad" gemisi ise, günümüz­de bile ilgi odağı olmaya devam edi­yor. Bir başka iyi korunmuş Viking gemisi de Gokstad'dan 40 yıl sonra büyük zorluklarla geçen bir kazı so­nucu çıkarılmış olan "Oseberg".

Üzerindeki taşlar nedeniyle adeta pa­ramparça şekilde bulunan bu geminin parçalarının iyi korunmuş olması, bir araya getirilmesini de kolaylaştırmış­tı. Araştırmalar Gokstad gemisinin açık denizler için, Oseberg'inse sakin kıyı suları için yapılmış lüks bir ge­mi olduğunu gösterdi. Aslında bunlar, tek bir dizayn üzerinde oyna­malar yapılarak ortaya çıkarılmışlardı. Hepsinde yan yana duran kürek tahtaları, omurga, pruva ve kıç bulu­nuyordu. Kargo gemileri daha geniş ve daha yavaştı. İçlerinde yükleri koymak için pek çok bölüm bulunu­yordu. Nehirlerde gitmesi planlanan gemiler ise daha ince yapılıydı. Bir de balıkçı kayıkları, nehir ve fryordların ötesine insan taşıyan yolcu ka­yıkları ve özel olarak göller için yapılmış küçük kayıklar vardı. Bazı kü­çük kayıklar gemilerle de taşınabili­yordu.

Viking savaş gemileri de, aynı di­ğer gemiler gibi hem yelken hem de kürekle hareket ediyorlardı. Ancak, bunların en büyük özelliği, ince, uzun ve son derece hızlı olmalarıydı. Büyüklüğüne göre 24 ile 50 kürekli olan gemiler, en az o kadar da insan taşıyordu. Uzun yolculuklarda sırayla kürek çekiliyordu. Dar kanallardan bile geçebilen bu gemiler düz kumsallara da yanaşabiliyorlardı. Gemile­rin omurgası su yüzeyine o kadar ya­kındı ki, dolu olduğunda bile bir is­keleye ihtiyaç duymadan yanaşıp kı­yıya insan veya yük indirebiliyordu.