Avrupa'da taş devri pantolonları­nın benimsenmesi, belli bir sürenin geçmesini gerektirdi. Bedenlerini dalgalanan elbiseler içine gizleyen eski Yunanlılar ve Romalılar, panto­lonlu Galyalılar'ı ve Germenleri "barbar" olarak algıladılar. Antik Yunanlıların sahne giysilerinde panto­lon, barbarları, yani Yunanlı olma­yanları niteliyordu. Galyalılar da, Ro­malılar tarafından, "Gallia bracata" diye adlandırılmışlardı. Bu ad, oralar­da alışılmış bir erkek giysisini anla­tan "bruch" (Germenlerin kısa pantolonları, Latince "bracata") sözcüğün­den kaynaklanıyordu.

 4. yüzyılın sonlarında, Roma'da, "barbar pantolonlarını giymek ayıp sayılıyordu; yüksek sınıflara dahil in­sanların saray çevresinde bunları giy­meleri, "sürgün ve mallarının ellerin­den alınması" ile cezalandırılıyordu. Öte yandan, bu süre içinde, Romalı askerler arasında pantolon benimsen­meye başlamıştı bile... Romalı asker­ler bunları Galyalılar ve Germenlerden almışlardı. Pantolonun geliş­mesi artık durdurulamazdı...

Germenler ve Keltler, bronz çağın­dan beri kısa pantolon giyiyorlardı. Demir çağının sonlarında (yaklaşık M.Ö. 750) Germenler, ya doğrudan ya da Keltler aracılığıyla, güneydo­ğudaki komşu devletler (örneğin, İs­kitler, Traklar, İliryalılar) sayesinde, ayak bileğine kadar uzun pantolonla­rı tanımışlardı. Aslında bu, sıkı ve iyice oturan ilk pantolonlara karşı bir gelişmeydi.

Pantolon, tarih öncesi zamanlarda Asyalı toplumlar arasında epey yay­gındı. Ayak bileklerine kadar uzaya­rak bacakları saran pantolonların, Çinliler, Moğollar; daha sonra Pers­ler ve Medler, özellikle de bu top­lumların savaşçıları tarafından giyil­diği biliniyor. Yahudiler ve Fenikeli­ler de pantolonu tanıyorlardı. Sar­matlar, Daklar ve Lidyalılar, pantolo­nu büyük ihtimalle Persler'den almış­lardı. Bir başka ilginç nokta da, sıra­dan askerlerin, daha sonra ise paralı askerlerin ve denizcilerin, pantolo­nun gelişiminde özel bir yere sahip olmalarıdır. Bunlar, sık sık eğilim belirleyiciler ve moda öncüleri olarak algılandılar.