Ne var ki, tüm bu mücadeleye karşı, sivrisinek insana ve doğa ko­şullarına karşı hâlâ inatla direniyor. Her ilkbaharda, yumurtalarını sulak bölgelere bırakıyor ve yazın sıcak günleriyle birlikte beslenmek için ortalığa yayılıyor. Bu yaşam sava­şındaki inatçılığının temelinde, yu­murtasını bırakmak ve kurtçukları­nın gelişmesi için su gibi elverişli bir ortama kolaylıkla adaptasyon sağlaması yatıyor. Saf ya da organik maddeler karışmış çok az miktarda su bile sivrisinek yumurtalarının ge­lişmesi için yetip artıyor.

Sivrisinekler uçarken ya da hareket etmeden çiftleşebiliyorlar. Ne var ki, çirkin görüntülerine ve acı veren sokmalarına karşın, romantizm açı­sından oldukça karmaşık yaratıklar... Birleşmeleri tam bir ritüel... Günün son ışıklarıyla birlikte er­kek sivrisinek, dişiye ciddi bir biçim­de kur yapmaya başlar. Bütün gece boyunca onun etrafında dans eder ve onu etkilemeye çalışır. Bu arada, di­şisinin cinsel duygularını uyarmak için, "feromoni" adı verilen bir sıvı salgılar. Bir kez cinsel birleşmeye girdikten sonra, dişi sivrisinek için ikinci bir cinsel deneyimin yolu kapanır. Erkeğin cinsel birleşme sıra­sında salgıladığı bir madde, bir çeşit "kimyasal bekâret kemeri" fonksiyo­nu görür ve dişinin daha sonraki ka­çamaklarının yolunu keser. Yumur­talar dişi sivrisineğin torbasında 5 -6 ay boyunca durabilirler.

Çiftleşmeden sonra, o dakikaya kadar dişisinin etrafında pervane olan erkeğin görevi biter ve bir kena­ra çekilip gelişmeleri izler. Dişi sivri­sinek içinse daha aktif bir dönem başlar. Çünkü bir ana olarak, yumur­taları olgunlaştırması ve bir süre son­ra onları bir yere bırakması gerekmektedir. İşte, dişi sivrisineğin bu analık fonksiyonunun kabarmasıyla birlikte, insanoğlu için de kabus dolu günler başlar. Dişi sivrisinek, bir çıl­gın gibi kanını emecek insan ya da hayvan aramaya çıkar. Neslinin de­vamı için bunu yapmak zorundadır... Sivrisineğin emdiği kanın içindeki protein, taşıdığı yumurtaların gelişmesi için gerekli olan tek besin mad­desidir... 

Erkek sivrisinekler bu arada "vejetaryen" özelliklerini sürdürürler, bitki özü ve bitki sütleriyle yetinirler. Aslında, dişi sivrisinekler de yumurta­ları taşıdıkları dönem dışında vejetar­yen özellikler gösterirler. Bu dönem­de ve yumurtalarını bıraktıktan sonra ki zayıflık dönemlerinde kan emmeye yönelirler. Bu nedenle, sivrisineklerin en saldırgan ve en sokucu oldukları dönem, ilkbahar aylarıyla yaz mevsi­minin ilk günlerine rast gelir.