Film ithalatında, yabancı film acentalarını bir yana bı­raktığımızda, 1923'e kadar yalnızca tek bir yerli film şir­ketinin ipi göğüslediği görü­lür. O da, 1921'de yurda ya­bancı film ithal etmek amacıy­la Şakir ve Kemal Seden kar­deşlerin kurdukları 'Sinema İşleri Şirketi'dir. Ancak 1923'ten sonra yerli film şirketlerinin sayısın­da (Kemal Film, Lale Film, İpek Film, Ha-Ka Film, Milli Film) önemli bir artış yaşanır. Şüphesiz bu artışı sağlayan, savaş öncesi ve sonrası boş kalan Anadolu pazarının çe­kiciliğidir.

Bu yıllarda, Anadolu pa­zarından faydalanmanın yolu, bu topraklarda sinema işletmeciliği yapacak yeni bir giri­şimci zümre yaratmaktan ge­çiyordu. Bu yolda harekete geçen yerli ve yabancı film şirketleri, sinema işletmeciliğini teşvik eden bir dizi girişimlerde bu­lunmuş ve hedeflerinde başa­rılı da olmuşlardır. Bu girişimler kısa bir süre­de Anadolu'da sinemayla ilgi­lenen bir girişimci zümre oluş­masını sağlamıştır.

İstanbul'daki sinema sa­lonlarının lüksünden uzak, çoğu kez 'kahveden bozma' salonlarda yapılan film göste­rilerine taşra halkının yoğun ilgisi sayesinde, Anadolu'da yeni sinema salonları devreye girmiş, böylece taşra kentle­riyle İstanbul arasında hızlı bir film ticareti yaşanmıştır.

1926'da Film Mecmu­ası'nın muhabiri, Lale Film Şirketi'nin sahipleriyle röpor­taj yapmaya gittiğinde, Cemil Bey'in  (diğer  sahibi  ağabeyi Tevfik Bey) içinde bulunduğu çalışma ortamını şöyle aktarır: "Kendisini iş gömleğiyle film kontrolü yaparken bul­dum. Birçok makinistle çalı­şan bu faal genç, Anado­lu'nun her tarafına film yetiş­tirmeye uğraşıyor, en seçkin yeni programlarını en emin ve seri vasıtalar ile postaya, vapura koşturuyor, günü gü­nüne taahhüdünü ifaya çalı­şıyor."