Hep kendisinin varlığını merkez ve esas alarak Dünya ve evren olaylarını çözümleme alışkanlığı kazanmış olan insanoğlu, gel-git olayının açıklama ve yorumlanmasında da aynı hataya düşer. Copernicus'un tartışılmaz gözlemine karşın, biz hâlâ "Güneş doğdu, güneş battı" deriz. Ptolemeaus'un zamanındaki gibi, yıldızlar doğudan batıya hareket ediyormuş gibi konuşuruz. Her iki durumda da bu gökyüzünün altında kayan ve dönenin gerçekte Dünya'nın kendisi olduğunu bilme­mize karşın... Çünkü beynimiz, ev­renin gerçek doğal yapısını öğren­mek için değil, evrenin sunduğu koşullarda ayakta kalabilmemizi sağlayabilmek için, doğal gelişim süreci içinde evrimsel olarak geliş­miştir. Bu nedenle, gerçeği tam ob­jektif olarak algılayamaması, ya da yanlış yorumlaması doğasından ge­lir. Çünkü, doğal güçlerin tümünü, gerçek yapısıyla değil, ancak kendi­si ayakta kalacak şekilde yorumla­mak zorundadır.

Ay’ın frenlemesi günümüzde, 24 saatlik bir günün 0.00164 saniye uzaması­na neden olmaktadır. Dünyanın, uzayda sürtünme ol­maksızın kendi etrafında dönerken, bu yolla bir hız yitirmesi sözkonusu değildir. Fakat Ay tarafından sabit tutularak 24 saat yeryüzünün okya­nus yataklarında sürüklenen su küt­lesi, doğal olarak belirli bir sürtünmeyi de ortaya çıkarır. Bu da, Dün­ya'nın dönüşünde hız kaybetmesine neden olur.

Dünya, bu evreden sonra, Ay'ın frenlemesi ile, sürekli bir "hız azal­ması" sürecine girmiştir. Çünkü, ar­tık Dünya'nın kendi etrafında dön­mesini arttıracak herhangi bir etki­leşim, ya da güç kalmamıştır. Büyük bir şans eseri olarak da, Dünya'daki su miktarının toplam kütle­ye oranı çok küçük (1/4.000.000) ve Ay'ın çekimi de çok zayıftır; bu nedenle frenleme çok yavaş gerçek­leşir. Örnek vermek gerekirse; ok­yanusların kalınlığı, Dünya'nın ça­pına oranlandığında, bir bilardo to­puna hohladığımız zaman oluşan buharlanmanın kalınlığından fazla değildir (1/6000 milimetre).

Gel-git'ten etkilenen kısım ise, okyanusların üstteki ince bir katma­nıdır. Dolayısıyla frenleme çok za­yıftır, ama sürekli izlenebilir. Bu frenleme, günümüzde, 24 saatlik bir günün 0.00164 saniye uzaması­na neden olmaktadır. Ama, bir yüz­yıllık süre içinde, bu küçük miktar­lar üst üste eklenerek hissedilir bir orana, jeolojik devirler içersinde de önemli miktarlara ulaşmıştır.