Leonardo da Vinci’nin Son Akşam Yemeği tablosunu eminim ki hepiniz biliyorsunuzdur. En az bir kere mutlaka görmüşsünüzdür. Hakkındaki gizemleri duymuş hatta belki kendinizce teori bile üretmiş olabilirsiniz. Hatta bu tabloya dair 10 sırrı okumak için sizi şuraya alalım.

Leonardo da Vinci günlerce aradıktan sonra vaktinden önce yaşlanmış genç bir adam buldu. Paçavralar içindeki bu adam sarhoşluktan kendinden geçmiş bir durumda kaldırım kenarına yığılmıştı. Leonardo yardımcılarına adamı kiliseye taşımaları söyledi. Çünkü artık taslak çizecek zamanı kalmamıştı. Kiliseye varınca yardımcılar adamı ayağı diktiler. Adamcağız başına gelenleri bile anlamamıştı.

Leonardo da Vinci adamın yüzünde görülen inançsızlığı, günahı ve bencilliği resme döküyordu. İşini bitirdiğinde adam da o zamana kadar sarhoşluğun etkisinden kurtulmuştu. Gözlerini ve açtı ve Son Akşam Yemeği tablosunu gördü. Şaşkınlık ve hüzün dolu bir sesle şöyle dedi:

“Ben bu resmi daha önce gördüm”

Leonardo da Vinci de şaşkınlıkla resmi ne zaman gördüğünü sordu. Adam da üç yıl önce diye yanıtladı. “Elimde, avucumda olanı kaybetmeden hemen önce. O sırada bir koroda şarkı söylüyordum, pek çok hayalim vardı. Bir ressam beni İsa’nın yüzü için modellik yapmak üzere davet etmişti.“

Leonardo da Vinci elinden fırçasını düşürdü.

Pauolo Cohelho hikayeyi şöyle tamamlar:

“İyi ve kötünün yüzü aynıdır. Her şey insanın yoluna ne zaman çıktıklarına bağlıdır.”

 

Siz bu hikaye hakkında ne düşünüyorsunuz?

Bugün bu tablonun hikayesini anlatacağım size. Daha doğrusu şöyle ki Pauolo Cohelho’nun anlatımıyla hatta belki yorumuyla bir hikaye bu. Gelelim hikayemize.

Leonardo da Vinci ‘Son Akşam Yemeği’ tablosunu yapmayı düşündüğünde büyük bir güçlükle karşılaştı. İyi’yi İsa’nın bedeninde; Kötü’yü de İsa’nın arkadaşı olan ve son akşam yemeğinde ona ihanet etmeye karar veren Yahuda’nın bedeninde tasvir etmek zorundaydı. Resmi yarım bırakarak bu iki kişiye model olarak kullanabileceği birilerini aramaya başladı.

Bir gün bir koronun verdiği konser sırasında korodakilerden birisinin İsa tasvirine çok uyduğunu fark etti. Onu poz vermesi için atölyesine davet etti, sayısız taslak ve eskiz çizdi. Aradan üç yıl geçti ve Son Akşam Yemeği tablosu neredeyse tamamlanmıştı. Ama Leonardo da Vinci henüz Yahuda için kullanacağı modeli hala bulamamıştı. Leonardo’nun çalıştığı kardinali, resmi bir an önce bitirmesi için ressamı sıkıştırmaya başladı.