Polonya sarayında bir Alman, bir İspanyol, bir Yunan ve bir de Rutenyalı soytarının çalışıyor olması, bu mesleğin uluslararası boyutunu gösteriyordu. Güçlülerin olduğu bir ortam ve göz kamaştırıcı bir gelir sağlıyordu, Luther döneminde, Dresden sarayındaki soytarıların, kalacak yeri, yemeği, içkisi, aydınlatması ve giyeceği bedava sağlanıyor, ayrıca üstüne yıllık 150 gulden alıyorlardı. Bir karşılaştırma yapmak gerekirse, o dönemde bir guldenle 50 sürahi şarap ya da 12,5 kilo et alınabiliyordu. Ayrıca, kendisine çok kötü davranıldığı zamanlarda manevi zarar tazminatı alıyordu.

Dresden'de, bu mesleğin en alt basamaklarından en üst basamaklarına kadar çıkanlardan biri Claus von Renstaedt'tİ (Ranstaedtli Claus), Garip yeteneği keşfedilip de saraya çağrılıncaya kadar, köyünde kazlara çobanlık ediyordu. Sarayda zamanla dört seçici prensin en yakın danışmanı haline geldi. Onun siyasi vizyonunu anlatan çok sayıda hikâyecik mevcut. Bir keresinde, seçici prensi, ülkenin bir parçalanmanın eşiğinde olduğu konusunda uyarabilmek için, herkesin gözü önünde en güzel eteğini keserek parçalara ayırmıştı.

Kunz von der Rosen, I. Maximilian'ın (1493-1519) sarayındaki altı "doğal soytarı" ve beş şakacı soytarı arasından sıyrılıp çıkmayı başarabilmişti. Birçok dile hâkim olan Roscn, "gizli danışmanlığa kadar yükselmiş ve son yıllarında devletten emekli maaşı bile almıştı. Onun gibi bilge soytarılar, iğneleyici yorumlarıyla siyasette önemli bir yere sahiptiler. Güç dengeleri konusunda yoğun bir altıncı hisse sahip ve ayrıca hükümdarın lutfuyla donatılmışlardı. Hükümdarın emriyle soytarı, saray halkı arasında gözden düşenleri, resmi bir uyarıya gerek kalmayacak şekilde azarlayabiliyordu. Hükümdara yakınlığı, ona kilit bir konum sağlıyordu. Bohemyalı saray soytarısı Steffen'in, Prens Eugen'i, İmparator VI. Karl'ın (1711-1740) huzuruna çıkmadan saatlerce beklettiği söyleniyor.