Aşırılıkların duygusal olarak bakıldığında kötü şeyler olduğu söylenebilir ki kontrolden çıktığı zaman insanın kendisi için öyle doğdururlar. Ancak aşırılıkların gerekli olmasının da bir sebebi vardır. O da aşırı olan her türlü duygunun insanda motivasyon yaratmasıdır. Bunu şöyle düşünebilirsiniz. Çok hırslı birisi hırsı doğrultusunda çalışkan ve üretken olacaktır. Tabii bu hırsını kontrol altında tutması gerekir, başarıya ulaşabilmesi için. Ya da bir dövüşçü düşünün, dövüş sporcusu. 

Öfkesi sayesinde çok büyük bir motivasyon ve enerji elde edebilir kendini. Ama bunu kontrol edemezse girdiği dövüşleri kaybedebilir, kontrol edebilirse kazanır. Bir de, hiçbir aşırılığa sahip olmayan bir insanı düşünün. Çok büyük bir huzur ve sükûret içinde olsun. Böyle bir insan, hayatta neyden motivasyon ve güç bulabilir, bilemiyorum. Muhtemelen bulamayacaktır da. Böyle bir insanın kimseye bir zararı olmaz, hatta faydası bile olabilir.

Ama, mesela bir şeyler üretmeye, bir şeyler yaratmaya geldiğinde, tamamen huzur ve sükûret içinde olan bir insanın ne kadar başarılı olabileceği konusunda bir fikrim yok. Tabii bazı insanlar motivasyondan da bir adım öteye geçip, disiplinli bir şekilde ne yapmaları gerekiyorsa başarmak için onu yapmaya devam edebilirler. Böyle bir insan huzur ve sükûret içinde olsa bile bir başarıya gidebilir. Ama, bunun dışında olan insanlar açısından huzur ve sükûret o kadar da faydalı olmayacaktır.