Bazı insanların hayatta istediği şeylere baktığımızda son derece tuhaf manzaralarla karşılaşabiliyoruz. Bu tuhaf manzaraların belki de en çok karşılaşılan olanı ise ayrıcalıklı bir yaşama isteğine sahip olmak. Yani kimsenin gidemediği yerlere gidebilmek, kimsenin gezemediği kadar gezebilmek, kimsenin yaşayamadığı kadar büyük güzel evlerde yaşamak, büyük gösterişli ve kimseye faydası olmayan bir hayat. Evet ayrıcalıklı bir yaşam aslında kişinin kendisinden başka da kimseye faydalı olmadığı bir yaşamı da beraberinde getirebiliyor.

Yani pek çok ayrıcalıklı yaşayan insan için bunu görebiliriz aslında. Sadece bir şeylere sahip oldukları için tüketen, hiçbir şey üretmeyen, topluma hiçbir faydası olmayan ve neden orada olduğunu da hak ettiğini bilmediğimiz bir kesim insan var. Peki o ayrıcalıklı insanların elinde o kaynaklar olmasaydı, onca kaynak çok da yararlı şeylere harcanabilir miydi? Tabii ki de harcanabilirdi. Ama bir şekilde bu kaynaklar hiçbir işe yaramayan insanların eline de geçebiliyor.

Bir şeyin kıymetini belirleyen ise ne yazık ki yine diğer insanlar oluyor. Aslında ayrıcalıklı olarak nitelediğimiz ve belki de gözümüze soktukları yaşama biçimlerinden rahatsız olduğumuz insanların da bu hale gelmesini yine biz sağlıyoruz. Aslında insanlar bütün kendi rahatsızlıklarını, her şeyini yine kendileri inşa ediyorlar. Toplumlar aslında kendi inşa ettikleri düzen içerisinde savrulup gidiyorlar.