İnsanın kendisi olması, hayatta kendisini bulması ve o yolda ilerlemesi uzun zaman alan bir süreç olacaktır. Çünkü bir insanın kendisini bulabilmesi için öncelikle hayatta belli bir süre zaman geçirmesi ve bu geçirdiği süre içerisinde de pek çok farklı alanda tecrübe yaşayıp hangisine daha yatkın ya da hangisine daha az yatkın olduğu veya bunun gibi faktörlerin hepsini tespit etmesi, kendini tanıması ve kendini bulması gerekmektedir. Ancak günümüzde pek çok insanın ne tüm bunları yaşayacak cesareti var, ne tüm bunları yaşayabilecek vakti var, ne de tüm bunları yaşayabilecek ekonomisi var.

Sonuç olarak pek çok insan için kendini bulmak aslında zor bir yolculuk, hatta belki de imkansıza yakın olacaktır. Bir insanın kendisini bulmasını imkansıza yakın hale getiren şey ise, onun kendi gerçekleriyle olan yüzleşmesine yönelik olan cesaretsizliğidir. Bu yüzden devreye ne giriyor? Taklit etmek giriyor. Kimleri bulamamış insanlar, iyi olduğunu düşündükleri veyahut da öyle lanse edilen kişileri taklit ediyorlar.

Örneğin, bir moda dergisinde ya da bir üst düzey organizasyonda insanların giyindiklerine bakan birisi, o insanların giyinişini taklit etmeye başlıyor. Veya çok ünlü birisinin sevilen bir sanat yapıtında verdiği poz, milyonlarca insan tarafından taklit edilebiliyor. Çünkü insanlar kendilerini bulamıyorlar ve kendilerini bulamadıkça da taklit etmeye başlıyorlar. Aslında herkesin tek tipleştiği bir dünyada yaşıyoruz.