Çok uzun süre devam ettirdiğimiz alışkanlıklarımız ya da rutinlerimiz hayatımızda zamanla özel bir yer kaplamaya başlar. Ve o uzun zamandır devam ettirdiğimiz rutinimizi veya alışkanlığımızı bıraktığımız zaman içimizde bir boşluk duygusu hissederiz. Bu boşluk duygusu bizi kimi zaman gerer, kimi zaman üzer, kimi zaman sinirlendirir. Ama ne olursa olsun olumsuz bir duygu bırakır. Ve o boşluğun yerini kapatabilecek bir şeyler ararız.
Örneğin, her gün yürüyüş yaptığımızı düşünelim. Yıllar boyunca bunu yaptık ama sonrasında iş değişikliğimiz oldu ve iş değişikliğinden dolayı o günlük yürüyüş rutinimizi yapamadığımızı düşünelim. Çünkü daha çok çalışmaya başladık. İşte o zaman yürüyüşün yerine belki de sakız çiğnemek ya da telefonda bir şeylerle uğraşmak gibi farklı türlü alışkanlıklar koymak isteyebiliriz. Ancak boşalan bir şeyin yerine başka bir şey koymaya çalışmak genellikle bir iradesizlik örneği olarak gösterilebilir.
Çünkü ne kadar çok alışmış olursak olalım, bir alışkanlığı bırakmamız genellikle maksimum bir ay sürer. Bir ay boyunca onu yapmadığımız zaman zaten sonrasında bir daha yapmak istemeyiz. Durum böyleyken o boşluğu doldurmaya çalışmak aslında saçma bir davranış oluyor. Ama idareten de olsa yerine bir şeyler birlikte konulabilir. Alışkanlığın yokluğu tamamen geçene kadar.
Yorumlar
Alışkanlıkların cinsine göre değişir ama zor bir durum
Aslında o boşlukla yaşamayı da öğrenmek gerekir
Yorum yazmak için lütfen giriş yapınız